جان خودت نگاه کن

بوی بهار می رسد غنچه ی نورسیده را             چشم مبند و باز کن خوب نگر سپیده را

خرمن صبر ما مسوز آب کرم حواله کن       خاک به سر چه می کنی بنده ی زرخریده را

سایه به سایه دم به دم پشت سرت روانه ام     دست به سر مکن چنین خاطر غم لمیده را

جان من ار نمی کنی جان خودت نگاه کن        رنگ به رخ نمانده این عاشق دل تپیده را

ایرج شهرامی پور